شماره ٧١٠: سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
به چهره از جگر عاشقان برشته ترند
نظر سياه مگردان به لاله رخساران
که برگريز دل ونوبهار چشم ترند
به آسياي فلک دانه اي نخواهد ماند
چنين که سنگدلان در شکست يکديگرند
خبر ز خرده عيب نهان هم دارند
به قدر آنچه ز خود اين گروه بيخبرند
نفس چو صبح نسازند زير گردون راست
سبکروان که ازين راه دور باخبرند
به روشنايي شمع مزار سوگندست
که مردگان به ازين زندگان بي اثرند
حضور سوختگان مغتنم شمر صائب
که روشنان جهان چون ستاره سحرند