شماره ٦٨١: قد تو سرو چمن را پياده مي داند
قد تو سرو چمن را پياده مي داند
رخ تو چهره گل را گشاده مي داند
کمان نرم ترا هر که چاشني کرده است
کمان سخت فلک را کباده مي داند
بودتمام به ميزان عقل سنگ کسي
که ناقصان را برخود زياده مي داند
اگر به خاک برابر شود زبيقدري
سخن سوار فلک را پياده مي داند
به روي تلخ ز من هرکه بگذرد صائب
دل رميده من جام باده مي داند