شماره ٦٦٢: دل گشاده من گلستان من باشد
دل گشاده من گلستان من باشد
سراب من نفس خونچکان من باشد
به شرح حال به حرف احتياج نيست مرا
که بوي سوختگي ترجمان من باشد
لب سؤال به آب حيات تر نکنم
اگر عقيق لبت در دهان من باشد
به بال کاغذي از بحرآتشين گذرم
حمايت تو اگر پاسبان من باشد
نيم زشيشه دلان کز عتاب انديشم
که حرف سخت تو رطل گران من باشد
زنارسايي طالع به خاک مي افتد
اگر خدنگ قضا در کمان من باشد
چو زلف سايه بالش فتد شکسته به خاک
اگر غذاي هما استخوان من باشد
ز بوي گل نفسم گلستان شود صائب
اگر نسيم سحر مهربان من باشد