شماره ٦٥٩: مرا جلاي دل از چشم خونفشان باشد
مرا جلاي دل از چشم خونفشان باشد
که آب صيقل خاک است تا روان باشد
مده غبار به خاطر زخاکساري راه
که چشم صدرنشينان بر آستان باشد
به بلبلي که بدآموز شد به کنج قفس
زبان مار خس وخار آشيان باشد
درازدستي شيطان ز دل سياهي ماست
چراغ دزد به شب خواب پاسبان باشد
گشاد در گره بستگي است دل خوش دار
که لال را زده انگشت ترجمان باشد
خوشا کسي که درين خارزار دامنگير
چو باد تند وچو برق آتشين عنان باشد
تنور سرد محال است نان به خود گيرد
چسان علاقه زپيري مرا به جان باشد
غم مرا دگران بيش مي خورند از من
هميشه روزي من رزق ديگران باشد
خوشم چو سروبه بي حاصلي درين بستان
که بي بري خط آزادي از خزان باشد
به جان اگر دگران راست زندگاني صائب
حيات من به ملاقات دوستان باشد