شماره ٤٨١: نسيم گل ز سبکروحيم گران گردد
نسيم گل ز سبکروحيم گران گردد
ز چرب نرمي من مغز استخوان گردد
ز بردباري من موج مي شود لنگر
ز خاکساري من صدر آستان گردد
فلک ز بار غم من به خاک بندد نقش
زمين ز بال و پر شوقم آسمان گردد
اگر چه خضر ز آب حيات سيراب است
ز ياد تيغ تواش آب در دهان گردد
شدي چو پير ز اهل جهان کناري گير
که هرکه مانده شود بار کاروان گردد
به قسمت ازلي باش از جهان خرسند
که چون فضول شود ميهمان گران گردد
چو ماه عيد عزيز جهان شود صائب
ز بار درد قد هر که چون کمان گردد