ديوان صائب - غزليات - قسمت چهارم - شماره ٩٤: خانه آرايان ز تعمير درون غافل شدند

خانه آرايان ز تعمير درون غافل شدند

اصلشان چون بود از گل، خرج آب و گل شدند

خشک مغزاني که نشکستند خود را چون حباب

چون کف دريا و بال دامن ساحل شدند

نغمه پردازي کنند از سيلي باد خزان

چون صنوبر سرفرازاني که صاحبدل شدند

جاي حيرت نيست اهل عقل اگر مجنون شوند

حيرت از ديوانگان دارم که چون عاقل شدند

سبز شد در دست مردم دانه تسبيحها

بس که در دوران ما از ذکر حق غافل شدند

نيست صائب دولتي بالاتر از خلق نکو

از چنين دولت چرا اهل جهان غافل شدند؟