شماره ٥٥٩: جفا کن بو که اين دل بازگردد
جفا کن بو که اين دل بازگردد
دمي با جان من دمساز گردد
به رعنايي چنين مخرام و مستيز
که شهري نيم کشت ناز گردد
چو نامت گويم و ناله برآرم
دل و جان همره آواز گردد
نگويم حال خود با کس نخواهم
که کس با درد من انباز گردد
چو ما مرديم بگشا روي و بگذار
که درهاي قيامت باز گردد
چه حد هر خسيسي لاف عشقت
مگس نبود که صيد باز گردد
چه جاي عافيت باشد دلي را؟
که گرد غمزه غماز گردد
گر آهو چند تگ دارد، نشايد
که گرد ترک تيرانداز گردد
کند افسانه روز بد خويش
شبي گر خسروت همراز گردد