شماره ٣٧٥: دل من به جاناني آويخته ست

دل من به جاناني آويخته ست
چو دزدي کز ايواني آويخته ست
فدا باد جانها بدان زلف کش
به هر تار مو جاني آويخته ست
چه زنار کفرست هر موي او
که در هر يک ايماني آويخته ست
بتان را مزن سنگ، اي پارسا
به هر بت مسلماني آويخته ست
غمم سهل گيريد و مسکين کسي
که در زلف جاناني آويخته ست
زهي دولت صيد جانم که او
به فتراک سلطاني آويخته ست
نبينم جهان جز جگر پاره اي
به هر نوک مژگاني آويخته ست
خراشيده باشد دل بلبلي
که در شاخ بستاني آويخته ست
چو خسرو اسير تو شد رحمتي
که دردي به درماني آويخته ست