شماره ١٧١: خط کز لب آن پسر دميده ست

خط کز لب آن پسر دميده ست
افسون است که بر شکر دميده ست
بنگر که ز آب ديده يکي ست
آن سبزه خوش که بر دميده ست
از رشک رخت سحر دم سرد
بر آينه قمر دميده ست
برخاست ز آتش رخت دود
از بس که خط تو بر دميده ست
آخر شکري بده به خسرو
زان لب که نبات بر دميده ست