شماره ١٤٩: نگارا، چون تو زيبا کس نديده ست

نگارا، چون تو زيبا کس نديده ست
چنان رويي، نگارا، کس نديده ست
نهان مي دار از من خويشتن را
چنين خود آشکارا کس نديده ست
بيا امروز تا سيرت ببينم
مگو فردا که فردا کس نديده ست
تماشا مي کنم در باغ رويت
وزين خوشتر تماشا کس نديده ست
ز آب ديده پيدا گشت رازم
بدينسان آب صحرا کس نديده ست
مرا گويي که دل بر جاي خود دار
دل عشاق بر جا کس نديده ست
ز خسرو دل که دزديدي بده باز
مگو ديده ست کس يا کس نديده ست