شماره ٥٤: الا دمعي سارعت والهوا
الا دمعي سارعت والهوا
وقد ذاب قلبي هو والنوا
اسيرست ازان مير خوبان دلم
به دردي که هرگز نديدم دوا
اذا اشرق الشمش من صدغه
فنعم الهوا في جناتي هوا
دلم خون شد و نايد ار باروت
بر اين ماجرا چشمم اينک گوا
ولي الموالي علي حبه
و لکنه في بوادي لوا
بتا نا مسلمانيي مي کني
که در کافرستان نباشد روا
و قد و قدالبين نيرانه
ترقي دخاني بجوالهوا
بماندم من اندر چنين حالتي
نگفتي که حالت چه شد، خسروا