شماره ٣٠: اي جهاني بنده چون من مر ترا
اي جهاني بنده چون من مر ترا
نيست چون من بنده ديگر ترا
دل چو نطفه در رحم خون مي خورد
تا چرا زاد اين چنين مادر ترا
از براي آفت جان منست
شانه گر ره مي کند بر سر ترا
لشکر فتنه بکش، عالم بگير
فتنه شد چون جملگي لشکر ترا
عالمي را از تو شد پيمانه پر
پر نگشت از خون کس ساغر ترا
من ز جورت مو شدم وز آه من
جز ميان چيزي نشد لاغر ترا
نامسلماني مکن شرمي بدار
چند گويم حال خسرو مر ترا