شماره ٢

تا کي اندوه روزگار خوريم؟
فکر نابود و بود چندين چيست؟
گر نباشد، ز غصه نتوان مرد
ور بود شاد نيز نتوان زيست
تا که در دست کيست روزي ما؟
و آنچه در دست ماست روزي کيست؟