شماره ١٦: بي تو، چندان که محنتست مرا

بي تو، چندان که محنتست مرا

با تو چندان محبتست مرا

مردم و سوي من نمي نگري

بنگر کين چه حسرتست مرا

رخ نهفتي، ولي بديده دل

در جمال تو حيرتست مرا

نسبت من چه مي کني برقيب؟

با رقيبان چه نسبتست مرا؟

خوار شد بر درت هلالي و گفت:

اين نه خواريست، عزتست مرا