در بيان آنکه مدح اهل بيت رسول صلي الله عليه و علي آله و سلم در حقيقت مدح مادح است به محبت و مناسبت با ايشان
مادح اهل بيت در معني
مدحت خويشتن کند يعني
مؤمنم موقنم خداي شناس
وز خدايم بود اميد و هراس
از کجي ها در اعتقادم پاک
نيست از طعن کج نهادم باک
دوستدار رسول و آل ويم
دشمن خصم بد خصال ويم
جوهر من ز کان ايشان است
رخت من از دکان ايشان است
همچو سلمان شدم ز اهل البيت
گشت روشن چراغ من زان زيت
انا مولي لهم و مولي القوم
کان منهم و لا أخاف اللوم
مست عشقند عاشقان دائم
لايخافون لومة اللائم
چون بود عشق صادقان درسم
کي ز کيد منافقان ترسم
اين نه رفض است محض ايمان است
رسم معروف اهل عرفان است
رفض اگر هست حب آل نبي
رفض فرض است بر ذکي و غبي
وللشافعي رضي الله عنه:
لوکان رفضا حب آل محمد
فليشهد الثقلان اني رافضي
شافعي آن که سنت نبوي
ز اجتهاد قويم اوست قوي
به زبان فصيح و لفظ متين
گفت در طي شعر سحر آيين
گر بود رفض حب آل رسول
يا تولا به خاندان بتول
گو گوا باش آدمي و پري
که شدم من ز غير رفض بري
کيش من رفض و دين من رفض است
رفع من رفض و مابقي خفض است