ده بافق

ايا آفتاب معلا جناب

که از سايه ات آسمان پايه جوست

در اظهار انعام حکام بافق

سخن بر لب و گريه ام در گلوست

در آن ده مجاور شدم هفت ماه

نپرسيد حالم ،نه دشمن نه دوست

جواب سلامم ندادند باز

از آن رو که اطلاق دادن پراوست