شماره ٢٦٤: اگر بگوشه چشمي بسوي ما نگري
اگر بگوشه چشمي بسوي ما نگري
ز جمع گوشه نشينان هزار دل ببري
بهر کسي که نمائي جمال خود هيهات
دريغ جان من از حسن خويش بيخبري
بنوش لعل لب خويش راحت روحي
به نيش غمزه اگر چه جراحت جگري
منم که شاهي عالم بهيچ نشمارم
اگر مرا تو کمينه غلام خود شمري
ز خاک من بمشامت رسد شميم وفا
پس از وفات اگر تو بتربتم گذري
من و توئيم يکي در مقام وحدت عشق
بصورت ارچه منم ديگر و تو هم دگري
اگر مراد طلب ميکني حسين از دوست
بآه نيم شبي ساز و گريه سحري