شماره ٢١٨: اي آنکه در ديار دلم خانه کرده اي
اي آنکه در ديار دلم خانه کرده اي
گنجي از آنمقام بويرانه کرده اي
گه عقلها بنرگس مخمور برده
گه فتنه ها بغمزه مستانه کرده اي
عالم پر از روايح و مشک و عبير شد
چون گيسوي معنبر خود شانه کرده اي
تا اي پري سلاسل مشکين نموده اي
ارباب عقل را همه ديوانه کرده اي
در آرزوي لعل شکر بار خويشتن
چشم مرا خزينه دردانه کرده اي
من در بروي غير ز غيرت چو بسته ام
تا در حريم جان و دلم خانه کرده اي
مرغ دل مرا که نشيمن ز سدره داشت
ايشمع دلفروز تو پروانه کرده اي
خود کرده آشنا بمن اي شوخ دلربا
آنگه روش چو مردم بيگانه کرده اي
برخوان وصل داده صلا اهل عشق را
ياد حسين بيدل شيدا نکرده اي