شماره ١٤: تن بي جانم و جانم توئي تو
تن بي جانم و جانم توئي تو
سراپا کفر و ايمانم توئي تو
چو با خويشم نه سر دارم نه سامان
چو با تو سر تو سامانم توئي تو
غم دل تنگي من هم منم من
خوشيهاي فراوانم توئي تو
ز خود سر تا بپا اندوه و دردم
سرور سور و درمانم توئي تو
بکي بي برگ بي بر خار خشکم
برو برگ بهارانم توئي تو
گرسنه تشنه عريانم بخود من
شراب و جامه و نانم توئي تو
منم فاسد توئي اصلاح فاسد
منم عصيان و غفرانم توئي تو
منم هر بد توئي هر نيک و نيکي
کنم گر نيکي احسانم توئي تو
قبولم گر کني يا رد تو داني
اسيرم بنده سلطانم توئي تو
دل و جان هر دو در بند غم تست
توئي دلدار و جانانم توئي تو
ندارم بيتو جاني يا دلي من
هم اين من تو هم آنم توئي تو
بفرياد دل اشکسته ام رس
رحيم من تو رحمانم توئي تو
انينم از تو و بهر تو باشد
غياث جان لهفاتم توئي تو
حنينم از تو و سوي تو باشد
توئي حنان و منانم توئي تو
اگر (فيضم) توئي فياض آن فيض
وگر هم محسن احسانم توئي تو