شماره ٣٩٦: اي شمع بتان تا کي بر گرد درت گردم
اي شمع بتان تا کي بر گرد درت گردم
پروانه خويشم کن تا گرد سرت گردم
دست همه از نخلت پرميوه و بس خندان
گستاخ نيم کز دور گرد ثمرت گردم
من تشنه و تو ساقي هرچند ز وصل خود
محرومترم سازي مشتاقترت گردم
ناز از شکرستانت هر چند مگس راند
من بيشتر از حسرت گرد شکرت گردم
نزديکم و نزديکست قطع نظرم از جان
چون مانم اگر روزي دور از نظرت گردم
گر از کرمم خواني فرش حرمت باشم
ور از نظرم راني خاک گذرت گردم
بر موي ميان هرگه از ناز کمربندي
در زير زبان صدره گرد کمرت گردم
سوي دل بي رحمت از شست دعا شبها
هم خود فکنم ناوک هم خود سپرت گردم
اي شاه گداپرور من محتشمم آخر
گوشي به سئوالم دار چون گرد درت گردم