شماره ٣٣١: اي به من صدق و صفاي تو دروغ
اي به من صدق و صفاي تو دروغ
مهر من راست وفاي تو دروغ
نالش غير ز جور تو غلط
بر زبانش گله هاي تو دروغ
چند گويم به هوس با دل خويش
حرف تخفيف جفاي تو دروغ
گوي چوگان هوس گشته رقيب
سر فکنده است به پاي تو دروغ
چند اصلاح جفاي تو کنم
چند گويم ز براي تو دروغ
وعده بوسه چه مي فرمائي
مي نمايد ز اداي تو دروغ
سگت از شومي آمد شد غير
گفت صد ره به گداي تو دروغ
گوئي اي ابر حيا مي بارد
از در و بام سراي تو دروغ
راست گويم به هوس مي گويد
ملک از بهر رضاي تو دروغ
عاشق از بهر رضاي تو عجب
گر نگويد به خداي تو دروغ
محتشم اين همه ميگوئي و نيست
به زبان گله زاي تو دروغ