شماره ١٦٢: خبر از رفتن آن سرو روانم مدهيد
خبر از رفتن آن سرو روانم مدهيد
بيخودم من خبر از رفتن جانم مدهيد
يا مجوئيد نشان از من سرگشته دگر
يا به آن راه که او رفته نشانم مدهيد
ترسم افتد ز زبانم به تر و خشک آتش
نام آن سرو خدا را به زبانم مدهيد
بعد ازين بودن من موجب بدنامي اوست
خون من گرم بريزيد و امانم مدهيد
من که از حسرت آن حور به تنگم ز جهان
به جز از مژه رفتن ز جهانم مدهيد
من که چون ني همه دردم برويد از سر من
خويش را دردسر از آه و فغانم مدهيد
پهلوي محتشم چون فکند خواب اجل
خواب گه جز ز سر کوي فلانم مدهيد