شماره ٧

روح بخشي، اي نسيم صبحدم
خود مگر مي آيي از ملک عجم
تازه گرديد از تو درد اشتياق
مي رسي گويا ز اقليم عراق
مرده صد ساله يابد از تو جان
تو مگر کردي گذر از اصفهان