شماره ٣٩٦: اي آنکه به دو لب سبب آب حياتي
اي آنکه به دو لب سبب آب حياتي
جانرا به دو شکر ز غم هجر نباتي
آرايش ديني تو و آسايش جاني
انس دل و نور بصر و عين حياتي
از خوبي خود غيرت خوبان جهاني
وز حسن و ملاحت صنم حور صفاتي
از لطف در الفاظ بشر تحفه وحيي
وز حسن در انفاس ملک وصف صلاتي
اوصاف جمال تو همه کس بنداند
زيرا که تو توقيع رفيع الدرجاتي
لولاک لما کنت اميني به حياتي
والعيش يهني بک اذانت ثناتي