شماره ١٥٧: جانا ز غم عشق تو من زارم من زار
جانا ز غم عشق تو من زارم من زار
از توده سيسنبر در بارم در بار
هر چند که بيزار شدم من ز جفاهات
زين مايه بيزاري بيزارم بيزار
تا در کف اندوه بماندست دل من
زين محنت و اندوه بر آزارم آزار
از بهر رضاي دل تو از دل و از جان
اي دوست به جان تو که آوارم آوار
اي روي تو چون روز و دو زلفين تو چون شب
پيوسته شب از عشق تو بيدارم بيدار
اي نقطه خوبي و نکويي به همه وقت
گردنده عشق تو چو پرگارم پرگار
پيکار نيم از غمت اي ماه شب و روز
بر درگه سوداي تو بر کارم بر کار
در کعبه تيمار اگر چند مقيمم
اي يار چنان دان که به خمارم خمار
از عشوه عشق تو اگر مست شدم مست
از خوردن اندوه تو هشيارم هشيار
از هجر تو نزديک سنايي چو رخ تو
اندر چمن عشق به گلزارم گلزار