شماره ٤١: اي پر در گوش من ز چنگت
اي پر در گوش من ز چنگت
وي پر گل چشم من زرنگت
هنگام سماع بر توان چيد
تنگ شکر از دهان تنگت
چون چنگ به چنگ بر نهادي
آيد ز هزار زهره ننگت
چون شوخ نه اي بسان نرگس
کي باده دهد چو باد رنگت
هم صورت آهويي به ديده
زنيست تکبر پلنگت
در صلح چگونه اي که باري
شهريست پر از شکر ز جنگت
اي چشم خوشت مرا چو ديده
يک روز مباد آژرنگت