شماره ٣٢: تا گل لعل روي بنمودست

تا گل لعل روي بنمودست
بلبل از خرمي نياسودست
ديرگاهست تا چو من بلبل
عاشق بوستان و گل بودست
روز و شب گر بنغنوم چه عجب
پيش معشوق کس بنغنودست
من غلام زبان آن بلبل
کو گل لعل روش بستودست
ساقيا وقت گل چو گل مي ده
وقت گل تو به کس نفرمودست