شماره ٤٩٥: مي برزند ز مشرق شمع فلک زبانه
مي برزند ز مشرق شمع فلک زبانه
اي ساقي صبوحي درده مي شبانه
عقلم بدزد لختي چند اختيار دانش
هوشم ببر زماني تا کي غم زمانه
گر سنگ فتنه بارد فرق منش سپر کن
ور تير طعنه آيد جان منش نشانه
گر مي به جان دهندت بستان که پيش دانا
ز آب حيات بهتر خاک شرابخانه
آن کوزه بر کفم نه کآب حيات دارد
هم طعم نار دارد هم رنگ ناردانه
صوفي چگونه گردد گرد شراب صافي
گنجشک را نگنجد عنقا در آشيانه
ديوانگان نترسند از صولت قيامت
بشکيبد اسب چوبين از سيف و تازيانه
صوفي و کنج خلوت سعدي و طرف صحرا
صاحب هنر نگيرد بر بي هنر بهانه