شماره ١٨٢: زنده شود هر که پيش دوست بميرد

زنده شود هر که پيش دوست بميرد

مرده دلست آن که هيچ دوست نگيرد

هر که ز ذوقش درون سينه صفاييست

شمع دلش را ز شاهدي نگزيرد

طالب عشقي دلي چو موم به دست آر

سنگ سيه صورت نگين نپذيرد

صورت سنگين دلي کشنده سعديست

هر که بدين صورتش کشند نميرد