شماره ٢٠٤: داري خبر که در غمت از خود خبر ندارم
داري خبر که در غمت از خود خبر ندارم
وز تو بجز غم تو نصيبي دگر ندارم
هستم به خاک پاي و به جان و سرت به حالي
کامروز در غم تو سر پاي و سر ندارم
منماي درد هجر از اين بيشتر که داني
از حد گذشت و طاقت ازين بيشتر ندارم
دردا که بر اميد وصال تو در فراقت
از من اثر نماند و ز وصلت اثر ندارم
اي جان و دل ببرده و در پرده خوش نشسته
هان تا ز روي راز نهان پرده برندارم
اشک چو سيم دارم و روي چو زر ازين غم
کاندر خور جمال و رخت سيم و زر ندارم
دارم ز غم هزار جگر خون و انوري را
شب نيست تا به خون جگر ديده تر ندارم