ديوان عراقي

اين آينه چهره حقيقت
هر دم به تو رايگان نمايد

ديوان محتشم کاشاني

وصلت به خدا که رايگان است
هرچند خرد گران خريدار

ديوان مسعود سعد سلمان

نخواهي ثنا تا عطاهاي تو
ستانندگان را بود رايگان

ديوان فيض کاشاني

گفتي که وصال رايگان نيست
ديدار مرا بها چه داري

مثنوي معنوي

آن مهابت قسمت بيگانگان
وين تجمش دوستان را رايگان

خلعت هستي بدادي رايگان
من هميشه معتمد بودم بر آن

ديوان شمس

لابه کني، باده دهي رايگان
ساقي دريا صفت مشفقي

لابه کني، باده دهي رايگان
ساقي دريا صفت مشفقي

شيره و شيرين بدهم رايگان
ليک چو انگور نيفشارمش

درويش که اسرار جهان ميبخشد
هردم ملکي به رايگان ميبخشد

خسرو و شيرين نظامي

بيامرزش روان آمرزي آخر
خداي رايگان آمرزي آخر

ليلي و مجنون نظامي

اين شيفته راي ناجوانمرد
بي عاقبت است و رايگان گرد

وان ياوگيان رايگان گرد
پيرامن او گرفته ناورد

هفت پيکر نظامي

کيست کو گنج رايگان نخرد
وارزوئي چنين به جان نخرد

شرف نامه نظامي

بپيچم سر از رايگان خوارگان
مگر بيزبانان و بيچارگان

وگر ني بهاري بدين خرمي
چرا رايگان اوفتد بر زمي

مخزن الاسرار نظامي

نام کرم ساخته مشتي زيان
اسم وفا بندگي رايگان

ديوان اوحدي مراغي

بي زر اندر خانه ننشاني شبي کس را و عمري
هست تا در ملک ايزد مي نشيني رايگاني

ديوان شمس

جواب آنک مي گويد به زر نخريده اي جان را
که هندو قدر نشناسد متاع رايگاني را

ديوان شاه نعمت الله ولي

تا ابد گنج غمش در دل ما خواهد بود
زانکه گنجش ز ازل در دل ويرانه ماست

ديوان خاقاني

خاک بيزي کن که من هم خاک بيزي کرده ام
تا ز خاک اين مايه گنج شايگان آورده ام

ديوان شاه نعمت الله ولي

درآ در کنج دل بنشين که دل گنجينه شاه است
بجو آن گنج سلطاني ز گنج شايگان بگذر

ديوان صائب

تا به گنج شايگان خم تواند راه برد
چون سبو بايد که خون از چشم افلاطون رود

ديوان محتشم کاشاني

اين بار خود مراد من اندک حمايتي ست
از لطف شه که هست به از گنج شايگان

ديوان اشعار منصور حلاج

ز ويراني مترس اي جان که چون دل گشت ويرانه
غمش در کنج اين ويران چو گنج شايگان بيني