ديوان محتشم کاشاني

تو اي غير اين زمان چون در ميان ما و يار ما
به اين نامحرمي گنجي که محرم هم نمي گنجد

شاهنامه فردوسي

بفرمود تا خلعتش ساختند
گرانمايه گنجي بپرداختند

ارمغان حجاز اقبال لاهوري

بيک مسجد دو ملا مي نه گنجد
ز افسون بتان گنجد بيک دير

ديوان امير خسرو

به راه عشق سلامت چگونه در گنجد؟
زهي محال که در شوق خواب و خور گنجد

با تو در سينه جان نمي گنجد
تو دروني ازان نمي گنجد

جام جم اوحدي مراغي

غير در غار ما نمي گنجد
عشوه در بار ما نمي گنجد

ديوان خواجوي کرماني

لطافت دهنش در بيان نمي گنجد
حلاوت سخنش در زبان نمي گنجد

ديوان سعدي

حديث عشق به طومار در نمي گنجد
بيان دوست به گفتار در نمي گنجد

ديوان سيف فرغاني

درين سخن صفت حسن يار چون گنجد
حساب بي عدد اندر شمار چون گنجد

ديوان شاه نعمت الله ولي

ذوق ما در جهان نمي گنجد
حال ما در بيان نمي گنجد

در دلم غير او نمي گنجد
بد چه باشد نکو نمي گنجد

بود و نابود در نمي گنجد
مايه و سود در نمي گنجد

گنج و ناگنج نزد او گنجد
گنج او در دلم نکو گنجد

دو چه گوئي يکي نمي گنجد
غير او بيشکي نمي گنجد

سخن اينجا دگر نمي گنجد
گنج و ناگنج در نمي گنجد

او نمي گنجد که مي گوئيم او
او نمي گنجد چه جاي ما و تو

سلب و ايجاب در نمي گنجد
شيخ و محراب در نمي گنجد

ديوان صائب

شکوه خامشي در ظرف گفت و گو نمي گنجد
محيط بيکران در تنگناي جو نمي گنجد

ديوان عطار

اسرار تو در زبان نمي گنجد
واوصاف تو در بيان نمي گنجد

مختار نامه عطار

آن مرغ عجب در آشيان کي گنجد
وان ماه زمين در آسمان کي گنجد

نه دل به تمناي تو در بر گنجد
نه عقل ز سوداي تو در سر گنجد

ديوان عراقي

امروز مرا در دل جز يار نمي گنجد
وز يار چنان پر شد کاغيار نمي گنجد

ديوان فيض کاشاني

از آن ميان نزنم دم که مو نمي گنجد
وزان دهان که درو گفتگو نمي گنجد

ديوان شمس

اين طرفه که يار در دامن گنجد
جان دو هزار تن در اين تن گنجد

در يک گندم هزار خرمن گنجد
صد عالم و در چشمه سوزن گنجد