کشکول شيخ بهايي

گرچه مويم سفيد شد بيوقت
سال عمرم هنوز نوروز است

دور نا گشته هنوز از ديده
ميهمانان کرم ورزيده

ديوان صائب

زآنهاکه گذشت بر سر مجنون
بيد مجنون هنوز لرزان است

در انتهاي خوبي وانجام دلبري
حسنت هنوز جلوه آغازمي کند

مي تواندهمچومغزپسته درشکرگرفت
طوطيان خوش سخن را شکرستانش هنوز

گرچه پرواي کمانداري نداردابرويش
ميشودازدل ترازو تير مژگانش هنوز

باده منصور ازجوش زبردستي نشست
ميزندجوش اناالحق خون مغرورم هنوز

وصال اميدينه عمرين گچيتدي کويينده
يتيشمز ايشلرينه صائبين دعاسي هنوز

ديوان عطار

ناگشاده هنوز يک گرهم
صد گره نيز حاصل افتادست

روي گردانيده اي از تيرگي
پشت سوي روشني داري هنوز

صد هزاران هزار قرن گذشت
کس نيامد هنوز محرم عشق

از روز ازل هنوز مستم
وز شوق الست در سجودم

الهي نامه عطار

هنوز آن خوي نمرودت بجايست
بعينه حرب کردن با خدايست

هيلاج نامه عطار

هنوز ايجان جان اندر گماني
که گفتي جمله اسرار معاني

هنوز اندر کمال شيخ اينجا
نميداني يقين گفتار ما را

هنوز اينمرد ناپخته است گوئي
بميزان عقل ناسخت است گوئي

جوهر الذات عطار

هزاران شرح گفتم از حقيقت
تو ماندستي هنوز اندر طبيعت

تو آدم اينچنين دانسته تو
هنوز از عشق نادانسته تو

سوي منزل رسيدستي در آفاق
هنوز اندر رهند مرجمله عشاق

هنوز اينجا نداري تو سکونت
نيامد وقت خاموشي زماني

ويس و رامين

هنوز از شير آلوده دهانت
بشد در هر دهاني داستانت

بناليدم بسي از روزگاران
هنوز اين نيست يکي از هزاران

ديوان عراقي

آن نعره شور هم چنان هست
وآن شيفتگي هنوز برجاست

از شراب الست روز وصال
دل مستم هنوز مخمور است

آنگاه شنو خروش مستان
اين لحظه هنوز ما خموشيم