ديوان صائب

شعله اي در مغز هست ازآتش سودا هنوز
مي تراود بوي مي از پنبه مينا هنوز

با قيامت قامتش همدوش مي گردد هنوز
از خرامش بوي گل مدهوش مي گردد هنوز

چشم حيران را حجابش دام مي داند هنوز
عاشق ناکام را خود کام مي داند هنوز

بي صفا از خط نگرديده است رخسارش هنوز
مي توان صد رنگ گلچيدن زگلزارش هنوز

رخنه در دل مي کند مژگان قتالش هنوز
مي کشد آب ازجگرها دانه خالش هنوز

خط برآورد وترو تازه است بستانش هنوز
مي چکد خون بهارازخارمژگانش هنوز

درتن خود يک هدف واراستخوان دارم هنوز
نسبت دوري به آن ابروکمان دارم هنوز

غوطه خوردم درشراب ناب و مخمورم هنوز
گم شدم درچشمه خورشيد وبي نورم هنوز

خاک من بربادرفت ودردي آشامم هنوز
توتيا شد جام ومي باقي است درجامم هنوز

از سرشک گرم زرين است مژگانم هنوز
مي چکد آتش چو شمع از رشته جانم هنوز

مي دهد يادي ز چشمش نرگس پر فن هنوز
زان چراغ کشته دودي هست درروزن هنوز

دشت بيرون نامده است از ماتم مجنون هنوز
داغها از لاله دارد سينه هامون هنوز

مي رود با قامت خم در پي دنيي هنوز
با چنين محراب، داري پشت برعقبي هنوز

ريخت دندانهاو در فکر لب ناني هنوز
مهره بازيچه گردون گرداني هنوز

از جبينش عرق شرم روان است هنوز
چشم اميد به رويش نگران است هنوز

لاله داغ است ازان عارض گلفام هنوز
سرو را قامت او مي دهد اندام هنوز

نبرده خط ز عذار تو آب و تاب هنوز
بر آتش تو جگرها شود کباب هنوز

چه شد که يار خط آورد با صفاست هنوز
فروغ صبح بنا گوش دلگشاست هنوز

بالا نکرده ساعد او راحيا هنوز
بيعت نکرده است به دستش حنا هنوز

از کاوکاو آن مژه ام بيخبر هنوز
نگرفته خون من به زبان نيشتر هنوز

از خود برون نيامده ديوانه ام هنوز
مشغول خاکبازي طفلانه ام هنوز

هنوز شيوه چين جبين نمي داند
هنوز نو خط جوهر نگشته شمشيرش

چيخارتدي خط و منم زلف مبتلاسي هنوز
دوگون ساقالدي و باشيمده دور قراسي هنوز

سرو از قد تو کسب رعونت کند هنوز
خورشيد از عذار تو حيرت کند هنوز

ديوان عبيد زاکاني

با ما نکرد آن بت سرکش وفا هنوز
آخر نشد ميانه ما ماجري هنوز