ديوان امير خسرو

دل ز تن بردي و در جاني هنوز
دردها دادي و درماني هنوز

بر جمالت همچنان من عاشق زارم هنوز
ناله اي کز سوز عشقت داشتم دارم هنوز

ديوان اوحدي مراغي

کام دلم نشد ز دهانت روا هنوز
و آن درد را که بود نکردم دوا هنوز

تو برفتي و دلم قيد هواي تو هنوز
هوس ديده به خاک کف پاي تو هنوز

ديوان انوري

هنوز مدت يک هجر نارسيده به پاي
هنوز وعده يک وصل نارسيده به سر

هنوز ماه ز تاييد تو همي تابد
هنوز ابر ز انعام تو همي بارد

آن دل که تو ديده اي فکارست هنوز
وز عشق تو با ناله زارست هنوز

وان آتش دل بر سر کارست هنوز
وان آب دو ديده برقرارست هنوز

ديوان بيدل دهلوي

بي پرده است و نيست عيان راز من هنوز
از خاک ميدمد چو گلم پيرهن هنوز

خار خارت کشت و پيش حرص بيکاري هنوز
در تردد ناخنت فرسود و سرخاري هنوز

خون شد دل و زاشک اثر ميکشد هنوز
ساز آب گشت و نغمه تر ميکشد هنوز

رنگ طاقت سوخت اما وحشت آغازم هنوز
چشم بر خاکستر بالست پروازم هنوز

ديوان پروين اعتصامي

هنوز آن ساعت فرخنده دور است
هنوز اين لانه بي بانگ سرور است

هنوز روح تو ز الايش بدن پاکست
هنوز قلب تو را نيت تباهي نيست

هنوز بي خبرند از اساس نشو و نما
هنوز شيفته اين بنا و بنيانند

ديوان حافظ

برنيامد از تمناي لبت کامم هنوز
بر اميد جام لعلت دردي آشامم هنوز

ديوان خاقاني

سال عمرش دو ده نبوده هنوز
دور نه چرخ نازموده هنوز

آن کعبه دل گرفته رنگ است هنوز
با ماش به پاي پيل جنگ است هنوز

ديوان خواجوي کرماني

در جهان قصه حسن تو نشد فاش هنوز
تو دل خلق جهان صيد کني باش هنوز

برگ نسرين ترا بي خار مي يابم هنوز
باغ رخسارت پر از گلنار مي يابم هنوز

ديوان رهي معيري

رفت و نرفته نکهت گيسوي او هنوز
غرق گل است بسترم از بوي او هنوز

مردم از درد و نميآئي ببالينم هنوز
مرگ خود مي بينم و رويت نمي بينم هنوز

هنوز آن تيغ دشمن سوز داري
هنوز آن ناوک دلدوز داري

ديوان سعدي

گر چه بخواند هنوز دست جزع بر دعاست
ور چه براند هنوز روي اميد از قفاست

هنوز با همه بدعهديت دعاگويم
هنوز با همه بي مهريت طلبکارم