هفت اورنگ جامي

کف در کف ديگران نهادي
رخ در رخ ديگران ستادي

در حجله عزتش نشاندند
چون چشم بدم ز در براندند

در نظم بلند چون ثريا
در سجع لطايفش مهيا

در معرکه دلاوري شير
در قطع امور ملک شمشير

در مطرح آهوان نهاده
در بند وي آهويي فتاده

زايام وصال در حکايت
زآلام فراق در شکايت

در کشمکش فراق چوني
در آتش اشتياق چوني

در عرصه عشق پاکبازي
در نکته شعر سحر سازي

جاي در کعبه اميد کند
روي در قبله جاويد کند

در حضر روشني جاهت ازوست
در سفر ايمني راهت ازوست

رسته دندان او در خوشاب
حقه در خوشابش لعل ناب

روي در بغداد کرد اعرابيي
در تمناي غنيمت يابيي

ثبت در او قاعده هستيش
در هنر خويش سبک دستيش

باد چو در دامنش آويخته
غاليه در جيب جهان ريخته

غزالي در رياض جان چرنده
نهد در پنجه گرگ درنده

اميد کامراني نيست در عشق
صفاي زندگاني نيست در عشق

بلي در بوته عشق مجازي
گذشتش عمر در مانع گدازي

ديوان هاتف اصفهاني

مرغان حرم در آشيان ها
در آرزوي شکنج دامت

شاه و درويش هلالي جغتايي

پدران در نسب برابر هم
پسران در حسب برابر هم

در چنين وقت بهترين جايي
نيست جز در کنار دريايي

بود در جمع خيمه خرگاهي
در ميان ستاره ها ماهي

ابروي خصم در سپر ناياب
همچو کشتي فتاده در گرداب

ناگهان خصم در گريز افتاد
رخنه در لشکر ستيز افتاد

ديوان عرفي شيرازي

دانه از کشت جودش ارمرغي
چيندو در گلو در اندازد

مايه نشئه انوثيت
باز در بطن ما در اندازد