ديوان انوري

در اژدهاي رايت از باد حمله تو
روح الله است گويي در آستين مريم

در شير رايت تو باد هواي هيجا
روح الله است گويي در آستين مريم

گفتم نفاذ حکمش در تو مؤثر آيد
گفتا که مي چه گويي در ماوراي من هم

در بوستان مجلس لهو ار ز خارجي
چون در ميان سرو و سمن سيروراسنم

باد از مکان و منصب تو هرکه در وجود
در منصبي که باشد گويد ممکنم

در چو من کس کمان قصد مکش
کز تو در انتقام افزونم

زهي ز روي بقا در بدايت دولت
زهي ز وجه شرف در نهايت تعظيم

نه يک سؤال تو آيد در انتقام درست
نه يک جواب تو آيد در احتشام سقيم

نه در مفاصل اين سستيي ز بار رکاب
نه در طبيعت آن نفرتي ز باد عنان

سپهر کيست که در خدمتت کند تقصير
زمانه کيست که در نعمتت کند کفران

زبان بود در کامها بي تو خنجر
نظر بود در ديده ها بي تو پيکان

يکي از تف سينه در قعر دوزخ
يکي از نم ديده در موج طوفان

ايا چرخ در پيش قدر تو واله
و يا ابر در پيش دست تو حيران

ز بيم او بتوان ديد در مظالم او
ضمير دشمن او در درون پيراهن

ز تف هيبت او در دلش ببندد خون
چنانکه بر رخ عناب و در دل روين

حکايتي است از آن طبع آب در دريا
روايتي است از آن دست ابر در بهمن

بکاهد وقت خشمش عمر در مرگ
بغلطد گاه کينش مرگ در خون

زهي جود از تو در قوت چو قارن
زهي آز از تو در نعمت چو قارون

غلط را سوخت حکمت بر در سهو
چرا را کشت امرت بر در چون

ندادي دل به دنيي و به عقبي
نبستي وهم در والا و در دون

در خاره فتد عقدها چو عين
در پشته فتد رخنها چو سين

در غصه اين ملک باد راي
در طعنه آن خسروي تکين

در بزم شهي يسر بر يسار
در رزم شهان يمن بر يمين

آنکه در شان او ثنا منزل
وانکه در ذات او کرم تضمين

عالمي در حنين عشقش و او
در ميان رحم هنوز جنين

آنکه در دست او سخا مضمر
وانکه در کلک او هنر تضمين

آنکه در ملک مرادش ز عدم کرد وجود
وانکه در عقل ضميرش ز گمان ساخت يقين

دولتت در همه احوال قوي باد قوي
ايزدت در همه آفاق معين باد معين

از در شاهي در طغرل تکين
شحنه دين خنجر طغرل تکين

صاحبا بنده را در اين يکسال
در مديح تو شعرهاست متين

ايام در مواکب قلب سپاه تست
و اسلام در حمايت عالي جناب تو

در حزم بادرنگي و در عزم با شتاب
عالم گرفته گير درنگ و شتاب تو

آنجا که از زبان سنان در سخن شوي
در عرصه جهان ندهد کس جواب تو

کجا که ني سمر رسم تست در اقوال
کجا که ني شکر شکر تست در افواه

بجز تفکر مدح تو نيست در اوهام
بجز حکايت جود تو نيست در افواه

زمان نيابد جز در عدم ترا بدگوي
زمين ندارد جز در شکم ترا بدخواه

بجز تفکر مدح تو نيست در اوهام
بجز حکايت شکر تو نيست در افواه

زمان نيابد جز در عدم ترا بدگوي
زمين نيابد جز در شکم ترا بدخواه

در جهانداريت گردون فتنه در سر داشته
وز ملکشاهيت عالم رونق از سر يافته

حادثه در نرد درد و فتنه در شطرنج رنج
بدسگالت را حريف آب دندان يافته

قهر شاهين انتقامت اخگر دل در برش
چون در امعاء شترمرغ از اسف بگداخته

بذلت در و ديوار آرزو را
در نقش و نگار نعم گرفته

تا در حرم آسمان نگردد
بر کس در شادي و غم گرفته

آرام زمين بر در حزم تو نشسته
تعجيل زمان در ره عزم تو دويده

در عهد نفاذ تو ز پستان پلنگان
آهو بره در خواب ستان شير مکيده

تو در چمن دولت و در باغ وزارت
چون ابر خراميده و چون سرو چميده

بوده نقاش قضا در شجرت متواري
گشته فراش صبا در چمنت ناپرواي

گرچه در عشرتند مشتي لوم
وز چه در اطلسند چند گداي

چه بزرگي بود در آن نه نه اند
هم در آن آشيان و ماوي جاي

من نيم در حکم خويش از کافريهاي سپهر
ورنه در انکار من چه شاعري چه کافري