ديوان ناصر خسرو

بيرونت برند از در مرگ
چون از در بودش اندرآئي

در ديگ خرافات کفچليزي
در آينه ناکسي خيالي

خسرو و شيرين نظامي

هنوزش پريغلق در عقابست
هنوزش برگ نيلوفر در آبست

نشسته گوهري در بيضه سنگ
بهشتي پيکري در دوزخ تنگ

گهي خوردند مي در مرغزاري
گهي چيدند گل در کوهساري

خمار ساقيان افتاده در تاب
دماغ مطربان پيچيده در خواب

دوشه را در زفاف خسروانه
فراوان شرطها شد در ميانه

جواني ديد زيبا روي بر در
نمودار جهانداريش در سر

نشاط دلبري در سر گرفته
نيازي ديده نازي در گرفته

به فراشي کواکب در جنابش
به سرهنگي سعادت در رکابش

اگر در مطبخت نامست عنبر
شوي در آسيا کافور پيکر

گشاده پاي در ميدان عهدش
گرفته رقص در پايان مهدش

نواها مختلف در پرده سازي
نوازش متفق در جان نوازي

ليلي و مجنون نظامي

در مهر چو آفتاب ظاهر
در کينه چو روزگارقاهر

گنج دو جهان در آستينم
در دزدي مفلسي چه بينم

شيران سياه در دريدن
ديوان سپيد در دويدن

کاي در عرب از بزرگواري
در خورد سري و تاجداري

نايافته در زبانش افکند
در سرزنش جهانش افکند

از در طلبان آن خزانه
دلاله هزار در ميانه

اي در نظر تو جانفزائي
در سکه تو جهان گشائي

در سير نشان سوسني هست
ريحان نشود وليک در دست

ديرينه غمي که در دلش بود
در مرسله سخن برآمود

ناليد چنانکه در سحر چنگ
افتاد چنانکه شيشه در سنگ

خونابه ز ديده گاه گشادند
در پاي فتاده در فتادند

در عالم اگرچه سست خيزيم
در کوچگه رحيل تيزيم