جوهر الذات عطار

طبيعت همچو شيطانست در تو
حقيقت عين رحمانست در تو

بيکدم در کشد کشتي بيکبار
شود در عين دريا ناپديدار

در آخر وصل جانانست اينجا
در اينجا راز جانانست پيدا

در اين آيينه بتواني جمالش
حقيقت ديد در عين کمالش

فکندست و همي در گفتگويست
حقيقت خود بخود در جستجويست

در اينصورت تجلي جلالست
در اين معني يقين عين وصالست

تجلي در جلال لايزالي
ترا بنموده در عين وصالي

صفات بحر بنگر در درونت
صدف در جوهر اينجا رهنمونت

در گنج معاني برگشايد
همه در گنج بيشک ره نمايد

جمال يار در صورت بديدي
در اينجا ديد منصورت بديدي

در آخر رفت اندر نيکنامي
نه در ناپختگي و ناتمامي

نه ذاتي اينزمان عين صفاتي
در امکان حياتي در مماتي

گهي در سلطنت سر برفرازد
گهي در آتش شوقت گدازد

گهي عيسي شوي در پايداري
کني در عشق دائم پايداري

فتاده اينهمه در گفتگويست
سر عشاق در ميدان فکندي

شده گردونت در ديد صفاتت
اگر ماهست در شوقت گدازست

بتابيده عيان در هفت گلشن
ز نورت پرتوي در کائناتست

شده آغاز در انجام عشقست
نمودستي رخت در جام عطار

در اعيان تجلي يافت توحيد
طلبکار بلا باشد در آخر

شوم در عين ميدان ناپديدت
در اين ميدان عشقت پايدارم

بجز جانان در اينجاگاه منگر
هزاران نقش در خاکست ديدار

يکي بينيد در اصل حقيقت
بيابي جمله در عين شريعت

مرا نور حقيقت در نهادست
در گنجينه معني گشادست

دلا در وصل جاناني بمانده
چرا در وصل حيراني بمانده

اگر در محنت عيسي رسيدي
حقيقت ذات در چارم بديدي