خسرو نامه عطار

چو باد صبح در عالم وزيده
حريفانرا صبوحي در رسيده

گهي زانديشه در سودا فتادي
گهي در دست صد غوغافتادي

زماني بود آتش در گرفتند
کباب صيدرا خوش در گرفتند

گل آمد در لباس سوکواري
چو خورشيدي نشسته در عماري

بسي در گريه و در بيقراري
شبانروزي ترا خوانده بزاري

مختار نامه عطار

در دانايي هزار جهلش بفزود
در ناداني هزار استادي يافت

مصيبت نامه عطار

مردمي چشم او در جادوئي
ترک تازش در ميان هندوئي

صد هزاران جوهر کروبيند
در محبي اند و در محبوبيند

داشتي در راه اياز سيمبر
خانه هر روز بگشاديش در

در شب تاريک تنها ميروي
مشعله در دست زيبا ميروي

کشتئي افتاد در غرقاب سخت
بود در کشتي حريصي شوربخت

بود آن ديوانه در اضطرار
در مناجاتي شبي ميگفت زار

جيب در گردن رسن گردانمش
پيرهن در بر کفن گردانمش

اي در اول مقتداي خواندگان
وي در آخر پيشواي راندگان

بود مجنوني بنيشابور در
زو نديدم در جهان رنجورتر

شفقت تو در امانت داشتن
رحمت تو در ديانت داشتن

لاجرم در قالب آدم دميد
بندگي را در خداوندي کشيد

شور در بازار عالم اوفکند
جمله آفاق در هم اوفکند

در تزلزل دايما سرگشته
در تردد طالب سررشته

آتش ازعشقست در سوز آمده
گرم در عشق دلفروز آمده

در مذلت روزگاري ميگذاشت
روز و شب در اضطراري ميگذاشت

لسان الغيب عطار

در لسانم نکته گفتار اوست
در حياتم حالت ديدار اوست

در لسانم گفته سر نهان
در نهانم گفته راز عيان

چون در غيبش زخود بگشاده
در درونش جوششي بنهاده

در لسانم هست گويائي شان
در عيانم هست بينائي شان