الهي نامه عطار

ميان سنگ در گوهر شنيدم
ولي سنگي بگوهر در نديدم

مرا در کلبه احزان نشاندي
جهاني آتشم در جان فشاندي

ولي اول نبي را در هدايت
بتابند آفتابي در عنايت

در آنجا مدتي بنشست در کار
رياضتها بجا آورد بسيار

در آمد واسطي را انتباهي
بديوانه ستان در شد پگاهي

بماني در عقوبت جاودانه
کست فرياد نرسد در زمانه

زماني در تمناي محالي
زماني در جوال صد خيالي

کمالي بود در معني تمامش
بهانه آمده در ره غلامش

صفات خود در آنجا رهنموني
نديدت هيچکس ظاهر در اينجا

نمانم من در آخر هم توماني
در نعت پيغمبر

هيلاج نامه عطار

خدائي ميکني در سر اسرار
حقيقت زاده در عين اسرار

ندارد صورت جانان در اينجا
وليکن صورت پنهان در اينجا

جنيدا در شريعت بين حقيقت
حقيقت در طبيعت بد شريعت

تمامت عارفان در گفت و گويش
تمامت عارفان در جستجويش

اباتست اينزمان در کوي عالم
رسانيده ترا در سوي عالم

دم پاکان زدم در آشنائي
در اينجا يافتم ديد خدائي

فنا باقيست کلي در بقايش
بقا بينند آنگه در بقايش

اگر در بندگي آري سجودم
بمعني در درونت بود بودم

حقيقت اينچنين دان در شريعت
شريعت متصل دان در طريقت

نيم ديوانه اما در جنونم
در اين اسرارها کل ذوفنونم

حقيقت ميکنم در عين هستي
اناالحق ميزنم در عين مستي

جمالش در پس پرده نهانست
بجز واصل در اينمعني ندانست

بمنزل در رسيده اينزمانم
رخ شه ديده در عين العيانم

جهاني عاشقان در جستجويت
فتاده در پي اين گفتگويت

جهاني در جهاني گفت و گويند
ترا اينجايگه در جستجويند