ديوان عطار

عطار در آتش فراقش
تن در غم و اضطراب داده

علم در وصف لبش لايعملي
عقل در شرح رخش لايعقلي

دهن اوست در همه عالم
عالمي قند در نمکداني

زماني در تماشاي خيالي
زماني در تمناي جنوبي

دل بر در انتظار يابي
جان در ره اضطراب بيني

بوينيدم بسوزيدم در آتش
که زير خرقه در زنار دارم

در نور جبينش حج اکبر
در نقش نگينش اسم اعظم

منطق الطير عطار

يوسفي گم کرده ام در چاهسار
بازيابم آخرش در روزگار

يوسف توفيق در چاه اوفتاد
عقبه دشوار در راه اوفتاد

گاه نفسم در خرابات افکند
گاه جانم در مناجات افکند

استخواني چند در هم ساخته
مغز او در استخوان بگداخته

هر زماني ميهماني در رسد
کارواني امتحاني در رسد

گر کسي در پيش بشرش يافتي
در ملامت کردنش بشتافتي

راه را انجام در ناکاميست
نان نيک مرد در بدناميست

هرکه کردي در زنخدانش نگاه
اوفتادي سرنگون در قعر چاه

زاري او در مناجاتش بگفت
در ميان سجده حاجاتش بگفت

در دري تنگم گرفتارآمده
روي در ديوار پندار آمده

اسرار نامه عطار

منم در نور حق پروانه کردار
تويي در پرطاووسي گرفتار

هزاران جام در زهر اوفتاده
در آشاميده و ابرو گشاده

کمال عارفان در نيستي هست
کمال عاشقان در نيستي مست

بلوغ اينجاست در عقبي طهورش
دلت آنجاست در فردوس نورش

زشوقت در کفن خفتم بنازم
زشوقت در قيامت سر فرازم

زماني اشک ريزم در مناجات
زماني درد نوشم در خرابات

زبيم مرگ در زنداني فاني
بمردم در ميان زندگاني

الهي نامه عطار

يکي در استقامت ايستادن
دوم چون تير در سير اوفتادن