حديقة الحقيقة و شريعة الطريقة سنايي

عقل او در سحرگه فضلا
آفتابيست در شب عقلا

در ورع همچو شبلي صوفي
در نکت بوحنيفه کوفي

در غضب همچو شير درنده
در طلب همچو مرغ پرنده

وانکه هستند در سخن منحول
گاه تکرار در مقوله فضول

سرگران همچو پاي در خوابند
پرده در همچو تيز درآبند

همه در بند زرق و سالوسند
وز در صدهزار افسوسند

بتر از کوپيازه بلخي
سخنش در خوشي نه در تلخي

تازي و پارسيش در گفتار
بغل زاولي است در کردار

اختراعي چنين هرآنکه نهاد
راه در داد وليک در نگشاد

ديوان سيف فرغاني

در جنب تو دشمنان کافر
در جيب تو سروران کفار

عشق تمکين بود بتمکين در
دم تمکين مزن بتلوين در

گر بخواهد عروس عشق ترا
در جهانت رود بکابين در

حق شناسي ز فلسفه مشناس
دانه در مجو بسرگين در

عقل را کوست در ولايت خود
شهسواري بخانه زين در

ذکر فرعون دان بطاها در
قصه موردان بطاسين در

در گريه بصد زبان بناليد
در پرده بصد نوا بگرييد

از نامه خود طويله در
در گردن روزگار کردي

کشته عشقت نميرد در مصاف
مرده شوقت نخسبد در لحد

اين آمدن تو در جهان هست
در حق جهانيان نکويي

ديوان شاه نعمت الله ولي

نور معني نموده در صورت
گنج اسما نهاده در اشيا

شاهد غيب در شهادت بين
شاه در کسوت گدا درياب

رند سرمستيم در کوي مغان
شاهد ميخانه در فرمان ماست

در صدف در يتيمي يافته
گوهر اصليست نه بيجاده است

آتشي در نهاد جان افتاد
جان بيچاره در فغان افتاد

سيدي همچو نعمت اللهم
در عجم نيست، در عرب نبود