ديوان خاقاني

اينت نادان که آتش افروزد
خويشتن در شرر در اندازد

عيش اسلاف در سفال مدان
گل سيراب در سراب مکار

در سينه ما خيال قدت
طوبي است در آتش جهنم

انديک دو دست فرقدان وار
در يک در آشيان ببينم

در خواب جلالت تو ديدم
در بيداري همان ببينم

در زمانه پناه خويش الا
در شاه جهان نمي يابم

اقليم گرفته در حماقت
تعليم نکرده در دبستان

شاهان همه در پناه قدرت
چون مرغان در امان کعبه

اي دولت در رکاب بختت
چون جنت در عنان کعبه

احمقي بود سياهي در دل
ظالمي گشت سپيدي در دست

در کانون اصل نقش ابليس
در قانون علم شخص آدم

باد گردون در ضمان دولتش
دولت او در ضمان مملکت

در حبش سنقر آورد عدلش
در خزر پيل پرورد عدلش

ديوان خواجوي کرماني

در عالم صورت ار چه هجرست
در عالم معني اتصالست

خسرو آسمان حلقه نماي
حلقه در گوش حلقه در گوشت

چون بگردش در آورند هلال
تاب در جان آفتاب زنند

گوهر آراي قطره در اصداف
نقش پرداز نطفه در ارحام

سرو بلندم وقتي در آيد
کز در درآيد بخت بلندم

رخسار تو در شکنج گيسو
رخشنده چو شمع در شبستان

ميانش در ضمير خرده بينان
دهانش در گمان خرده دانان

در مذهب مشتاقان ننگست نکونامي
در دين وفاداران کفرست شکيبائي

ديوان رهي معيري

ندارد در جهان، همتاي ديگر
بدنيا در بود، دنياي ديگر

در ميان خوبان فتنه جويي
در شکار دلها چيره دستي

ديوان سعدي

آن ماه دوهفته در نقابست
يا حوري دست در خضابست

بهشتي صورتي در جوف محمل
چو برجي کآفتابش در ميانست