ديوان عرفي شيرازي

بران تتبع حافظ زداست چون عرفي
که دل بکاود و درد سخنوري داند

بچه رو بجلوه آيد طلب نيازمندان
نه دل نياز خرم نه لب اميد خندان

عرفي دل خود را بچه خوش داشته اي
گر اين دوسه بيتيست که بگذاشته اي

عرفي دم نزغست و همان مستي تو
يارب بچه مايه بار بر بستي تو

بيضه هم آورد برون و شکست
بچه او باطيران عهد بست

گلستان سعدي

... که ياري عزيزم از در درآمد چنان بيخود از جاي برجستم که چراغم به ...

ديوان شمس

جوابم داد دل کان مه چو جفت و طاق مي بازد
چو ترسا جفت گويم گر ز جفت و فرد مي دانم

کليله و دمنه

... :چگونه نيامدمي و بچه تاويل توقف روا داشتمي ، و از آن زندگاني که ...

... تيراندازي بيامد و هردو بچه او را بکشت و پوست بکشيد. ...

... اعدا و عوازم خصمان بچه تاويل وقوف افتد؟ ...

زبور عجم اقبال لاهوري

دي مغ بچه ئي با من اسرار محبت گفت
اشگي که فرو خوردي از باده ي گلگون به

ديوان اوحدي مراغي

رخ خوب خويشتن را بچه پوشي از نظرها؟
که به حسرت تو رفتن بدو ديده خاک درها

من راز شب خود بچه پوشم؟ که بدين رخ
از خون دل و ديده چه روشن کتبوه!

گر نداري چو ملک طبع مخالف بچه معني
اوحدي با تو چو شهدست و تو با او چو شرنگي

چو شد، اوحدي، دل تو به خيال او پريشان
متحيرم که بي او بچه عذر مي نشيني؟

ديوان بيدل دهلوي

دل (بيدل) از پي نام تو بچه تاب لاف توان زند
که زکه برد اثر صدا ادب تلاش نگينيت

هوس طپد بچه راحت نفس دمد زچه وحشت
دران مقام که صياد و صيد و دام نباشد

زکمال طينت منفعل بچه رنگ عرض اثر دهم
مگر از حيا عرقي کنم که مرا زپرده بدر کشد

نفس رميده گر از خودم نشود کفيل برامدن
چو سحر دماغ طرب هوس بچه بام کسب هوا کند

همه راست ناز شگفتني همه جاست عيش دميدني
من ازين چمن بچه گل رسم که لبم بخنده نميرسد

بچه ناز سجده ادا کند بدر تو (بيدل) هيچکس
که بنقش پا برد التجا و خطي نياز جبين کند

غم بي تميزي عافيت نشود ندامت هوش کس
بچه سنگ کوبم از آرزو سر ناکشيده بزير پر

بخيال آينه دل از دو جهان ستمکش خجلتم
بچه جلوه ها شبخون برم که نفس کشم بمقابلش

خم دستگاه قد دو تا بچه طاقتم کند آشنا
مکن امتحان اقامتم که زسر گذشته اين پلم

بچه برگ ساز طرب کنم زچه جام نشه طلب کنم
گل باغ شعله نچيده من مي داغ دل نچشيده من