167906 مورد در 0.07 ثانیه یافت شد.
ديوان بيدل دهلوي
در مژگان فراهم کردم و در خانه آوردم
نفس بر خود گريبان ميدرد در سينه تنگم
در قفس زين مشت پر گل در چمن ميپرورم
دل آسوده رامر دود در گاه الم کردم
خاکستري مگر بکشد در ته پرم
اين زمان آينه ام چشمي است در مژگان نهان
ميشود در فربهي در گوشت ناياب استخوان
پر بي تميز مرديم آئينه در گريبان
آتشم خاکستر افتاده است در دنبال من
عالمي در جستجوي بي نشان شد بي نشان
بال طاوس است اگر موجست در درياي من
چو تخم آبله در زير پاي خلق باليدن
خمستان در سرو پيمانه در دستست مست من
خاليست در بساط سخن جاي ناز من
مرا افگند در آب از سراين پل گذر کردن
سفيدي کرد راه زندگي در انتظار من
گل را چو شبنم آبشود خنده در دهان
همچو شمع کشته خواباندم علم در آستين
جمله قرآن در کنارند و صنم در آستين
اشک هر جا سرکشد دارد قدم در آستين
ناله عريانست و دارد صد الم در آستين
سودنست انگشتها را سر بهم در آستين
نقش ناخن هم نمي بندد درم در آستين
اينخانه بال و پر داشت در رهن در گشودن
فردوس در قفس داشت طاوس پر گشودن
موجش از گرداب ماند انگشت حيرت در دهان
آه ازان روزيکه در بازار بايد تاختن
توهم فرمان بملک لاشريک خويش راهي کن
که گردد خامشي صور قيامت در جواب من
ترشح ريزه ميناست در طبع سحاب من
بعشقت در طلسم نيشتر دارم جگر پنهان
که چون آينه در ديوار دارد نام در پنهان
چو مغز پسته ميگردد زبانها در شکر پنهان
موج ناچار است در بحر از پريشان زيستن
جامه عرياني از رنگم قبا خواهد شدن
ميکشد خشکي کف اهل کرم در آستين
چون حبابم از نفس نقد عدم در آستين
يک گلم هم در گريبانست و هم در آستين
همچو گل دستي که بر سر ميزدم در آستين
زحسن خلق ممکن نيست در دلها نگنجيدن
که داغ دل شرار کاغذي شد در کنار من
از زخم تازه در پي مرهم گريستن
آب دارد آبرو تا ميرود در پاي سرو
در بستنست بر رخ غير آشيان او
برنگ ماه نو در چشم ميگردد نهان ابرو
جسته زين نه بيضه بر در آشيان انداخته
خودسريها فهم ما را در گمان انداخته
ما را گريبان افگنده در چاه
در شکست ساغر دل خفته است حوصله
کشتي ما را تحير در سراب انداخته
جوهر آينه در ديوار حل کرده است کاه
نفس دزديده ام تا در نگيرد پنبه در گوشي
از تنگي جا در رحمي مرده جنيني
مصور در کمين طرح سنجابست پنداري
نيفتد هيچ کافر در طلسم ناپشيماني
دماغ آبله بالد قدح در دست پامالي
خمستان در بغل اشک قدح کج کرده مينائي
در فشار شيشه افتاده است آغوش پري
شرار ما مگر در عالم ديگر کند بازي
چون معني پرواز شرر در دل سنگي
کند عکس در آئينه خودنمائي
کسي نگفت که در زير پا چه ميجوئي
نهفت است چون فسق در پارسائي
در بزم کريمان چه خيالست گدائي
در خاک سيه برديم هنگامه مزدوري
آنسوي ميدان در افتاده است با هم لشکري
در خاک نشستي ويران در ننشستي
تبي در استخوان دارم چو شيري در نيستاني
در کسب حرص نيمي در خورد و خواب نيمي
در آتش است نيمي در پيچ و تاب نيمي
اما نيم بمعني در هيچ باب نيمي
خنده مي آيدم از غفلت بي پروائي
در بحر نظم شايد پيدا شود زميني
در قيد رشته کاهد گوهر ز سخت جاني
رهي گم کرده ام در ظلمت آباد سويدائي
از رگ گردن غباري نيست تا در سجده ئي
چه امکانست (بيدل) موج در گوهر کند بازي
نگه در ديده مد جاده صحراي حيراني
ديوان پروين اعتصامي
صيدي که در اين دامگه دچار است
در جايگاه در شاهوار است
گر که بنائي است، در آخر هباست
برتر پري بعلم ز مرغي که در هواست
در کشور وجود، هنر بهترين غناست
در موجهاي بحر سعادت سفينه هاست
که بدام ستم انداخته در بر گردد
شعله ها گشته نهان در دل اين مجمر
ره عصيان ره مرگست، بر آن مگذر
وقت چون برق گريزان و تو در بستر
چه روي در طلب نان بسوي هر در
تا که در باز کند بهر تو دربانش
در بر گرفته اژدر دهرت تنگ
عقل فرسوده است و در فکر سريم
ديبه چيني چه سود در تن بيجان
از در معني دراي، نز در عنوان
زغن در جاي بلبل کرد مسکن
رهزني ميکني و در ره ايماني
گرد در خانه، ولي گرد بميداني
تو چو صعوه اين مار را در دهاني
همي پوينده در راه خطائي
هر آنکه در ره هستي است در ره خطريست