مظهر العجايب عطار

در معاني کوش ني در جاه و مال
زآن گه جاه و مال را باشد زوال

تو به عزت نه قدم در کوي دوست
تا که ره يابي تو در پهلوي دوست

ديده خود را تو در معني گشا
تا شوي در معني ما آشنا

در طريقت خوانده ام آن نامه را
در حقيقت رانده ام آن خامه را

خود از آن در سوي گورستان روي
بي شکي در گور بي ايمان روي

هر که او در گور بي ايمان رود
بي شک او در وادي شيطان رود

جاي شيطان در سقر باشد بدان
در سقر او را مقر باشد بدان

او در آيد در طريق انبيا
راه بين گردد به نور اوليا

خويش را در زهد داند کاملي
تا به دام او در افتد جاهلي

هر که در خواب است او را ديد نيست
ذره اي در جان او توحيد نيست

تخم نيکوئي بکشتم در جهان
وين چنين مظهر نوشتم در جهان

مرا گنج معاني در ضمير است
ز اسرارم خوارج در زحير است

زهيلاجم جهان در لرزش آمد
فلک از قدرتش در گردش آمد

ز بحر علم در آرم به خروار
کنم در راه جانان جمله ايثار

هر آن کس را که دنيا در نگين است
ورا صد دشمن بد در کمين است

ز دانشهاي نادان در چه افتي
چه خوک تير خورده در ره افتي

در اين عالم بسي من راه ديدم
همه اين راه را در چاه ديدم

برو در مدرسه تو علم حق خوان
مده تغيير در معني قرآن

در اين معني مرا حالي عجيب است
که در گفتار من سري غريب است

هر آن کس کو در مخلوق داند
خدا او را ازين در زود راند

چو عجب و نخوت آمد در دماغش
يکي روغن بريزد در چراغش

به تنهائي کنم اين کار در دهر
که بعد از من بگويند در همه شهر

ز بسکه در علويها پريدي
به آخر خويش در سفلي بديدي

ز صفرا آتش آمد در وجودم
به آخر سوخت در عشقش چو عودم

دگر در اين جهان هفت است دريا
در اجسامت به مثل اوست بر پا