مظهر العجايب عطار

در ولايت معني اسرار داشت
در هدايت جان هشت و چار داشت

در به روي خلق عالم بست او
جان و دل در ذکر حق پيوست او

روح خود را کرده در وي به خواب
در چنين خوابي تو ويران ميشوي

گه در آئي همچو احمد سوي غار
گه به بيني در معاني روي يار

گه در آيي در وجود عاشقان
گه بريزي بر زمين خود خونشان

گه سمرقندي شدي که در خطا
گه تو عالم را کني در زير پا

گه کني ني را تو گويا در سخن
گه تويي اسرار معني در سخن

هر چه گويم و آنچه آيد در صفت
از تو پيدا مي شود در هر صفت

خود نباشد در شريعت شان تميز
در ريا دارند علم شرع را

هر کسي اندر شريعت پير نيست
در شريعت در طريقت پير جوي

اي به مکه کرده در اول ظهور
وي به آخر در نجف درياي نور

اي تو در معني ظهور مصطفي
وي تو در صورت لقاي مصطفي

مظهر من در شريعت آمده است
در طريقت او حقيقت آمده است

اهل راز آن است در خلوت نشست
وآن در معني به روي غير بست

معني اول تو اي در سروري
معني آخر تو اي در رهبري

معني اول تو اي در سر لن
معني آخر توئي در پيرهن

خود تو بودي در دل منصور نور
زآن ازو آمد اناالحق در ظهور

گه نمائي خويش را در آينه
جلوه گر گردي تو در هر آينه

گه درآئي در ميان اهل راز
گه کني در ملک معني ترک تاز

در جهان در هر زمان غوغاي تست
خود بهر قرني به جان سوداي تست

سالها در ملک سرمد بوده اي
در مدينه با محمد بوده اي

مزرعه در ملک ما بسيار داشت
تخم بي صبري در او بسيار کاشت

ناگهم افتاد در کويش گذر
بود چون فرزند او بيرون در

هر که دنيا دار شد در زحمت است
هر که از پيشش رود در رحمت است

هر که دنيا دار شد در راه ماند
پاي بسته در درون چاه ماند