مظهر العجايب عطار

در دو عالم ديده و ديدار شد
هر که او در عشق جانان راه يافت

بعد از آن افتند در چاه عدم
مي روند آن جمله در راه عدم

پند سيم در طريقت خود بکوش
در حقيقت جام وحدت را بنوش

هر که او در صحبت نيکان نشست
علم معني را در آورد او به شست

منع بد کن در جهان و راست باش
بنده حق را به حق در خواست باش

خير باشد در طريقت راهبر
خير باشد در حقيقت تاج سر

عمر خود در کسب معني صرف کن
تا بماند در جهان از تو سخن

خود عوام الناس در دين جاهلند
زآنکه ايشان در طريقت غافلند

گر کني تو اعتماد در جهان
هم به خود کن تا نيفتي در زيان

هر که خواهد در جهان کردي کند
در نهاني خدمت مردي کند

راز را در شرع مبهم گفته اند
در به اسرار حقيقت سفته اند

عاقبت در صد پشيمان آردت
بلکه خود در پيش شيطان آردت

در عبادت کوش و در کار خدا
پيشه خود ساز شرع مصطفي

هر چه گوئي در نصيحت اي پسر
اولا تو در درون خود نگر

اي پسر در گوش گير اين پند من
تا که باشي در جهان پيوند من

صد هزاران جان فدا در راه او
جان فدا عطار را در شاه او

رو تو بينش همچو حي در خويشتن
زندگي تو به او شد در بدن

خانه در شرع احمد ساختند
چار در خود اندر او پرداختند

تا شوي چون خضر زنده در جهان
تو بماني در معاني جاودان

جمله گفتند اي امين و مقتدا
در شريعت در طريقت پيشوا

بعد از اين آيند ترکان در جهان
آيد اين عطار از ايشان در فغان

عدل کن در عدل کام دل ستان
تا دمد در جنتت صد بوستان

در کتاب من خوش آمد کم بود
اين کتابم در يقين محکم بود

تا شوي در باب جنت راهبر
پي در اين معني به کوي شاه بر

اي برادر تو زغيبت در گذر
تا نه بيني در دو عالم صد ضرر