مظهر العجايب عطار

گر به صورت در دو مظهر جلوه کرد
مظهر ما در دو عالم هست فرد

در درون خود آتش شوقش بود
در ميان جان من ذوقش بود

اي تو غافل از درون و از برون
خود در افتادي در اين چه سرنگون

چون که علمت يافت حق را در عيان
دان که حق با تست در معني نهان

در هدايت معني ايشان يکي است
کور آن کورا در اين معني شکي است

پس نظر کرد آدم معني در آن
ديد نور عالم معني در آن

علم معني در طريقت راست بود
در نهان سر حقيقت را نمود

علم معني در دلم معني شکافت
بعد از آن در مظهر انسان بتافت

علم معني دان و رفض او مبين
زآن که دارد در حق را در نگين

از عرق در مرگ رو انديشه کن
در معانيها عبادت پيشه کن

سينه ات از حيله و شر پر بود
در خيالت آن که آن پر در بود

جوهر ذاتم تو را انسان کند
در معاني همچو در غلطان کند

خوان انعام تو باشد در خورم
سر سوداي تو باشد در سرم

من تو را راهي نمايم در علن
تا تو بيني شاه خود در خويشتن

رو تو اين راه و بيا در کوي او
تا به بيني در معاني روي او

من در اين مدت ز تو غافل بدم
بلکه خود در علم دين جاهل بدم

پيش ما باشد معاني در بيان
پيش ما باشد نهاني در عيان

رشته ما سلسله در سلسله است
رشته ما قافله در قافله است

در زمان او همه اهل علوم
شادمان بودند در هر مرز و بوم

هيچکس در ملک او غمگين نبود
زآن که لطفش عام گشته در وجود

در دل او ميل دنيا هيچ نيست
در سرش از آرزوها هيچ نيست

شاه عاجز گشت در احوال او
ماند سرگردان عجب در حال او

تو ز گفت خود شدي در دام و بند
از سخن گفتن فتادي در کمند

هست خاموشي همه در ملک دوست
گفته عطار در معني نکو ست

هست خاموشي عدم اندر عدم
رو در آ در وادي او همچو يم